trójki, tak że gdybym wyjrzał przez okno, ujrzałbym go wysoko, na krużganku minaretu, natchnionego i ufnego, niewątpiącego ani przez chwilę, że Bóg go wysłucha, tak jak ja ufałem i wierzyłem, że dobiegnie końca moja droga z domu do domu, choć zapewne potrwa jeszcze długo, bardzo długo...<br>a tymczasem wokół mnie rozpościera się to miasto, prawdziwe i piękne, o którym - wiem to od nauczyciela języka perskiego - mawiano za czasów szacha Abbasa:<br>- Esfahan nesf-e-dżahan,<br>a znaczy to:<br>- Esfahan to połowa świata...<br>Siostra Maria<br>"Ona mogłaby być moją matką" - myślałem, gdy siostra Maria prowadziła mnie za rękę do siebie, do swojej celi, oddzielonej