zazwyczaj drogą wychodzenia na wskazany do rozpoznania obiekt z maksymalnie dopuszczalną na danej wysokości prędkością lotu lub też na minimalnej wysokości, ale z zupełnie nieoczekiwanego dla przeciwnika kierunku.<br>Odmiennie natomiast wygląda manewr podczas wykorzystywania możliwości pokładowej stacji radiolokacyjnej obserwacji bocznej lub z zastosowaniem rozpoznania radioelektronicznego, kiedy podczas realizacji zadania załogę rozpoznawczą zwykle dzieli kilkadziesiąt kilometrów od penetrowanych obiektów. Jego walorem jest daleko posunięta dowolność manewru jaką załogi rozpoznawcze mogą stosować w trakcie wykonywania zadania. Cale przygotowanie do misji sprowadza się w zasadzie do racjonalnego wyboru najkorzystniejszych i najbezpieczniejszych tras oraz wysokości lotu zapewniających przegląd pasa terenu mieszczącego się w możliwościach pokładowej