jeszcze leżało mu na sercu.<br> - Na co czekacie, obywatelu? Żonie ziemię damy.<br> - Jakbym maturę zdał, to...<br> - Śmiało, mówcie szczerze.<br> - Za inżyniera bym się wyuczył. Mógłbym?<br><br> Przewodniczący komisji wyszedł zza stolika i mocno uścisnął rękę Michała. Potem mówiono jeszcze chwilę, tłumaczono, doradzano, gdzie powinien się udać, jakie papiery wziąć i jak rozsądzić z rodziną. Michał, uspokojony, opuścił salon.<br> - Teście ziemię wezmą i Bronka. Ojcowie przetrzymają ją z małym póki co. A jak szkoły skończę, na ludzi wyjdę, ja im na starość dach nad głową i chleb dam.<br> Wkrótce Michał Ocimek opuścił Maleń. Bronka ryczała, biegła za nim, targała za kurtkę. Oganiał się