rozpoznawczych poprzedza zwykle długa, żmudna i drobiazgowa analiza taktyki stosowanej przez przeciwnika, własnych możliwości, możliwości drzemiących w zabudowanej na pokładzie samolotu aparaturze rozpoznawczej, metod jej racjonalnego wykorzystania, a także doświadczeń pilotażowych załóg rozpoznawczych. Często trzeba wykonać dramatyczne cięcia: odrzucić pokutujące w dotychczas stosowanej taktyce przyzwyczajenia, odrzucić stare sposoby prowadzenia rozpoznania, rozstać się ze sposobami prostymi, ulubionymi. Poszukać natomiast nowatorskich kombinacji elementów dotychczas stosowanej taktyki z nowymi sposobami, które umożliwia nowoczesna technika. Trzeba umiejętnie wkomponowywać w nie nowe, często zaskakujące, właściwości drzemiące w rosnących wciąż możliwościach nowoczesnej techniki.<br>Tych nowych, odmiennych od dotychczas stosowanych, taktycznych sposobów prowadzenia rozpoznania powietrznego nie wymyśli się za