mi do piersi - ofiarnie pachnące,<br>Domyślnie bezwstydne i - posłuszniejące...<br>W ciemnościach - w radościach - na granicy łkania<br>Mdlało od nadmiaru niedoumierania.<br><br>I nic w nim nie było, prócz czaru i grzechu,<br>Prócz bezwiednej woni - wiednego pośpiechu -<br>I prócz tego dreszczu, co ginie w krwi szumie -<br>A bez niego ciało - ciała nie rozumie.&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;PO CIEMKU&lt;/&gt;<br><br>Wiedzą ciała, do kogo należą,<br>Gdy po ciemku obok siebie leżą!<br>Warga - wardze, a dłoń dłoni sprzyja -<br>Noc nad nimi niechętnie przemija.<br>Świat się trwali, ale tak niepewnie!...<br>Drzewa szumią, ale pozadrzewnie!...<br>A nad borem, nad dalekim borem<br>Bóg porusza wichrem i przestworem.<br>I powiada wicher do przestworu