dopuszcza uznanie za znęcanie się wszelkich innych zachowań, zarówno wymienionych w art. 2 lit. a) - i) rozporządzenia, jak i nie wymienionych, ale polegających na zadawaniu cierpień, przy czym niekoniecznie fizycznych, ale także psychicznych (np. znęcaniem się będzie wywiezienie psa samochodem poza miasto i pozostawienie go tam).<br>Zasadniczo przez znęcanie się rozumiemy działanie złożone z wielu fragmentów wykonawczych, powtarzające się zadawanie bólu. Jednakże SN w uchwale z 9 VI 1976 zawierającej wytyczne wymiaru sprawiedliwości i praktyki sądowej w zakresie prawnokarnej ochrony rodziny, interpretując pojęcie znęcania się na tle art. 184 §1 k.k. wyraził następujący pogląd: "Wyjątkowo można uznać za znęcanie się