Y określa nachylenie prostej ilustrującej funkcję konsumpcji. Jak już wiemy, nachylenie to określone jest przez krańcową skłonność do konsumpcji. Wysokość krańcowej skłonności do konsumpcji możemy wyznaczyć algebraicznie, różniczkując funkcję konsumpcji (równanie (9.6)). Przez zróżniczkowanie tej funkcji wyznaczamy bowiem stopę zmian wydatków konsumpcyjnych względem zmiany dochodu, a więc to, co rozumiemy przez krańcową skłonność do konsumpcji: <br><br>(9.7)<br><br>Do obliczania krańcowej skłonności do konsumpcji możemy również stosować wzór (9.5). Różnica między obu równaniami polega na tym, że o ile ze wzoru (9.7) wyznaczamy krańcową skłonność do konsumpcji w pewnym punkcie funkcji konsumpcji, to ze wzoru (9.5) obliczamy tę