tamtym", ponieważ właśnie i "to" i "tamto" są dla niego jedynie możliwościami bycia wedle tego czy innego sposobu i zawsze mogą być zastąpione przez bycie wedle innego modusu. Taki jest tenor heideggerowskiego stwierdzenia prymatu egzystencji nad esencją w bycie ludzkim. Ten anty-esencalizm wiąże się oczywiście z anty-substancjalizmem w rozumieniu <tit>Dasein</>, i nawet w ogóle z odrzuceniem pojęcia własności jako nieadekwatnego wobec egzystencji. Heideggerowi chodzi więc nie tylko o zdezawuowanie postępowania zmierzającego do określenia "istoty" <tit>Dasein</> w stałych zespołach czy strukturach własności, ale wręcz o odrzucenie samego pojęcia własności jako nieprawnie przenoszonej na byt ludzki (który jest czystą "możliwością-bycia