aby mnie uczynić pierwszym swoim mężczyzną, że przemożna siła kazała ci spędzić tę noc ze mną. Wewnętrzny imperatyw. To ładnie powiedziane. Co prawda brzmi trochę antycznie. Że niby tak postanowiła Afrodyta albo któryś z innych bogów nieśmiertelnych. Nie będę się z tobą spierał. Ale wobec tego pozwól, że postaram się rozumować tymi samymi kategoriami, a to z kolei wymaga pewnych zwierzeń. Spośród przygód mojego bujnego i długiego życia muszę opowiedzieć ci dwie, gdyż to one prawdopodobnie przyczyniły się do obudzenia w tobie owego wewnętrznego imperatywu. Jestem wprawdzie zdecydowanym racjonalistą, ale chętnie przyjmę to mistyczne usprawiedliwienie mojej wobec ciebie uległości. Przysuń się