dużego kopytnego ssaka, któremu trudno byłoby <br>uszkodzić kręgosłup, drugi lew chwyta za nogi i przewraca ofiarę. Przy tego <br>typu polowaniach potrzebne są mocne szczęki i zęby zapewniające silny, łatwy <br>chwyt. Nie jest to styl pracy, który selekcjonowałby szablaste kły. Uzębienie <br>"tygrysów szablozębych" musiało służyć do cięcia miękkich tkanek, bowiem sposób <br>rozwierania szczęk i niski processus coronoideus żuchwy nie dawały mięśniom <br>możliwości tak efektywnej akcji, jak w szczękach typowych drapieżnych. Podobnie <br>jak to było w przypadku waleni, ewolucyjny dorobek ssaków doskonalących rozcierające <br>&lt;page nr=418&gt;<br>funkcje swojego uzębienia został przez "tygrysy szablozębe" zaprzepaszczony.<br>Powróciły do funkcji tnących na poziomie dinozaurów czy rekinów. Początek <br>czwartorzędowych zlodowaceń