Kultura globalna staje się bezczasowa i bezprzestrzenna [Smith, 1990: 177]. Zdolność mediów do anihilacji przestrzeni jest ważnym elementem globalizacji. Zarówno media lokalne, jak i globalne w istocie przekazują odległe od bezpośredniego doświadczenia życiowego treści.<br>Krytycy umiędzynarodowienia kultury swe zarzuty wywodzą z koncepcji światowego imperializmu USA [Schiller, 1969]. W latach siedemdziesiątych rozwinął się we Francji i krajach Trzeciego Świata wpływowy ruch oporu wobec kultury amerykańskiej [Boyd-Barrett, 1977, 1982]. Interesy biedniejszego Południa przeciwstawiano dążeniom bogatej Północy. Używany wówczas termin "imperializm kulturalny" zawierał element presji ze strony producentów kultury, choć oni sami twierdzili, że istnieje tylko popyt rynkowy, z którego korzystają dostawcy informacji