Przedstawione w tym artykule uwagi daleko jeszcze nie wyczerpują rozległej i doniosłej problematyki. Dokonując z konieczności selekcji spraw związanych ze stanem i perspektywami rozwojowymi nauk pedagogicznych w Polsce, skoncentrowałem się przede wszystkim na tych niedociągnięciach, które dotąd hamowały rozwój tej dyscypliny, oraz potrzebie takich zmian, od których zależy przyspieszenie tego rozwoju. Jakkolwiek nauki pedagogiczne w Polsce Ludowej mają za sobą niejedno osiągnięcie, to przecież stają one dziś w obliczu zadań, którym sprostanie wymaga radykalnego i szybkiego usunięcia z nich tego wszystkiego, co już dotąd nie sprzyjało ich pełnemu rozkwitowi i sprawiło, że dziś dostrzegamy już nie tylko sukcesy, lecz także poważne