strony władzy. Pisał:<br>&lt;gap&gt;<br>Nie musiał jednak korzystać z tego systemu obronnego; wzrastająca sława uczyniła go bowiem prawie nietykalnym. Władcy bali się tknąć Woltera. Mógł więc przenosić się z jednej siedziby do drugiej wówczas, gdy miał na to ochotę, a nie z powodu zagrożenia ze strony rządzących.<br><br>Z biegiem lat przestrzenna ruchliwość Woltera uległa jednak osłabieniu. Coraz częściej nie wychylał nosa z Ferney, które stało się jego ulubioną siedzibą. Przestał tułać się po Europie. To Europa waliła drzwiami i oknami do Ferney, żeby go oglądać i podziwiać (w ten sposób Wolter kapitalnie przyczynił się do rozwoju oświeceniowej turystyki). Nie przyjmował wszystkich; nadmierna