etyki nie da się już uniknąć. I właśnie dlatego tak ważne jest poszukiwanie granic, które my, jako masa ludzi prostych, troszczących się o sprawiedliwość społeczną, powinniśmy zagwarantować poetom. <br> I może wszystko sprowadza się tylko do wyboru pomiędzy wizjami etyczno-społecznymi. Jedne z nich są wrogie swobodnemu rozwojowi po linii nieustannej ruchliwości i zmienności. Straszą i szantażują nas rzekomą przełomowością jednego punktu dziejów. Inne nie głoszą bynajmniej, że właśnie w tej chwili kończy się albo zaczyna się świat, że od iluś tam setek lat żyjemy w fałszu, a dopiero teraz spadła nam łuska z oczu. I te właśnie są naturalnymi sojusznikami kultury