Powróciłem do celi złamany i ledwo usiadłem na pryczy, wszedł strażnik z kocami.<br>- Jak przełożony wchodzi, to więzień wstaje - powiedział. Zerwałem się.<br>- Przepraszam pana bardzo - powiedziałem. - Nie znam tutejszych zwyczajów. Bo wie pan, ja tu trafiłem przez pomyłkę...<br>- Zrobicie łóżko w kancik - warknął i wyszedł. Trzasnęły ciężko drzwi. W tej rutynie było coś przerażającego. Zostałem sam w celi, zapomniany przez świat, i zrozumiałem, że można czasami tłuc głową o ścianę. Gdy nadeszła pora spania, wciągnąłem zgrzebną koszulę i ogromne gacie z tasiemkami, okryłem się kocem i zapłakałem nad swym zmarnowanym życiem. To była straszna noc, Panie Profesorze.<br>Wbrew pesymistycznym przewidywaniom na