godzinę zaczął Korbal ze Szczęsnym, w niedobrą...<br>- Opamiętaj się, synu!<br>- Niech ojciec odejdą... -Więc jak pan powiedział? Żebym poniósł za stówkę?<br>Ale Korbal już się pokapował, nagle wytrzeźwiawszy, chował portfel.<br>- Czy aby nie za mało, panie Korbal? Nieśliśmy pana tyle lat, wynieśliśmy wysoko, do kamienicy, na Świętego Antoniego... I o rym pan nie pomyślałeś, że mogę już mieć pana dosyć, że mogę zrzucić gdziekolwiek, na przykład do jeziora...<br>Mówił spokojnie, jakby myślał na głos. Korbal, nie odrywając wzroku od niego, wolno złaził z głazu, wtem Szczęsny huknął :<br>- A pójdziesz stąd, ty...<br>Takim zdzielił wyzwiskiem, że Korbal przysiadł. - Coś ty - wymamrotał - coś