do siebie i chyba do matki, ale trochę i do pułkownika. Hania mruknęła coś, Marta powiedziała, że ładni, dorodni chłopcy, matka pewnie jest dumna z takich synów. Czy są może w wojsku? Młodszy chyba jeszcze w szkole, czy piszą? Pułkownikowa pochyliła się nad swoim garnuszkiem, milczała. Potem wszystkie trzy poszły rządkiem po schodach, uśmiechnęły do siebie, rozdzieliły.<br> Spano długo, wojsku widać się nie spieszyło. Surma zerwał się jak zazwyczaj, zajrzał na dół, czy nie jest potrzebny, pokiwał głową nad chrapiącymi lokatorami stołów i udał się w podwórze. Niepokoił się, czy konie i bydło zostały obrządzone, ale wszystko odbyło się jak zwykle