jednak szczęki miały chwytać pokarm, kształt tych ząbków przestał być obojętny. Selekcja preferowała ostre ząbki, które skutecznie przytrzymywały schwytany pokarm i umożliwiały jego fragmentację. Ten przebieg przemian ewolucyjnych pomiędzy bezszczękowcami a rybami wywieść można z porównania budowy najstarszych bezszczękowców i najstarszych ryb. Paleontologicznej dokumentacji przejść dotąd niema. Główną przeszkodą jest rzadkość znalezisk szkieletów w sylurze i ordowiku. Badania izolowanych elementów są nader żmudne i niewielu <br>znajdują entuzjastów, choć jest to droga pewniejsza od czekania na szczęśliwy traf i znalezisko kompletnego okazu formy przejściowej.<br>Fosforanowe łuski ryb znane są już z wczesnego syluru, ale pełne szkielety dopiero od wczesnego dewonu (ryc. 9