w klinice trzeba było co tydzień płacić rachunek. Złoty zegarek ojca powędrował do lombardu. Musieliśmy ukrywać przed matką, że honorarium profesora Zielińskiego dotychczas nie zostało uregulowane. W szkole przypominano mi, że nie opłaciłem wpisu.<br><br>W ławce obok mnie siedział teraz nowy uczeń, drobny, różowy blondynek o śmiesznym nazwisku Pluj. Ćhłapcy, rzecz prosta, nie szczędzili mu uszczypliwych uwag i żartów, ale był już widać do tego przyzwyczajony, bo śmiał się razem z nimi z bardziej udanych konceptów. Pluj w krótkim czasie wybił się na czoło całej klasy i stał się pierwszym uczniem. Cieszył się też wyjątkową sympatią Drzazgi, który zwykł był odtąd mawiać