te kryptonimy... Nie mogę ze śmiertelną powagą... Nie, żebym się nie bał. Wszyscy się boją, dziecko, ale ja zawsze miałem szczęście... Widzisz, mój ojciec siedział przed wojną, a ja kończyłem medycynę i już konspirowałem. Tak... Taka była we mnie pewność, że trzeba przebudować świat.<br>Przypomniała sobie styl Wandy.<br>- To miłe - rzekła - że mnie... doktorze - i zawahała się - przyjmujesz tak ciepło. Chciałabym jednak przejść do rzeczy.<br>- W porządku, poruczniku - uśmiechnął się. - Dokument dla ciebie będzie przygotowany w ciągu jutrzejszego dnia. Sądziliśmy, że to będzie mężczyzna i stworzyliśmy już legendę: mój kuzyn, volksdeutsch z Krakowa. Będzie kuzynka. Na czwartym piętrze jest pokoik, który