mogła być lepsza legitymacja Polski wobec świata, któremu trzeba było zwrócić dziesiątki miliardów dolarów i który z troską patrzył na los swego dłużnika: gierkowska propaganda sukcesu usiłowała zdyskontować i tę sprawę, dając światu do zrozumienia: patrzcie, ta socjalistyczna Polska nie jest taka zła, jeśli wychowany i wykształcony w niej ksiądz rzekomo represjonowanego najpierw, a potem ograniczanego kościoła katolickiego zyskał uznanie rzymskiego konklawe. Z drugiej - czy mógł być lepszy gwóźdź do trumny tego ustroju, który od początku swego istnienia trwał od wstrząsu do kataklizmu, z niewielkimi tylko okresami spokoju, choć i one przerywane były czkawką kryzysów? Od marca 1968, według Michała, sprawy