tego ludu [Germanów] jest badać przepowiednie i ostrzeżenia koni. Żywi się na koszt plemienia w owych [świętych] gajach konie białe i nie skażone żadną pracą dla śmiertelnych. Zaprzęga się je do świętego wozu, a kapłan oraz król lub przywódca plemienia (sacredos et rex vel princeps civitatis) towarzyszą im obserwując ich rżenie i parskanie. Żadnej innej wróżbie nie daje się większej wiary nie tylko wśród ludu, lecz także wśród dostojników i kapłanów. Siebie bowiem uważają za sługi bogów, a konie za powierników (se enim ministros deorum, illos conscios putant)42.<br>Tacyt był rzymskim poganinem, spadkobiercą greckiej tradycji i, jeśli się tak wolno