a gremia statutowe jedynie je potwierdzają&lt;/&gt; - mówił Józef Oleksy "Rzeczpospolitej" w kwietniu 2002 roku. &lt;q&gt;- Nie jest nielojalnością oczekiwanie, by wewnątrzpartyjna demokracja była naturalna, a nie ceremonialna. Aby statut zawsze obowiązywał, a rywalizacja personalna była nie tylko dopuszczona, ale pożądana&lt;/&gt; (...).<br>Leszka Millera irytowała niezależność byłego premiera, mówił o tępieniu &lt;q&gt;"oleksizmów"&lt;/&gt;, ale rzesza zwolenników Oleksego rosła - od połowy 2002 roku w spekulacjach sejmowych często wymieniano jego nazwisko jako prawie pewnego kandydata na szefa rządu, gdyby doszło do rekonstrukcji gabinetu. Kolejne stanowiska nie skłoniły wiceprzewodniczącego SLD do zaniechania krytyki. Ostatecznie Leszek Miller wziął Oleksego do rządu. Trudno jednak oczekiwać, że w wyniku tej nominacji