w tym okresie pełnił Niemiec "Herr Kuhl", gorzki owoc germanofilskich sympatii ojca, bo też i pierwsza jego porażka w dziedzinie obsadzania tej funcji. Marny administrator, był pan Kuhl za to średnim wiolonczelistą. Kiedy na ferie bożenarodzeniowe zjechała siostra ze Zbylitowskiej Góry, akompaniowała mu na fortepianie, a przejmujące dźwięki wiolonczeli podczas rzewnej "Serenady" Tosellego i spojrzenia wiolonczelisty w kierunku akompaniatorki świadczyły, iż nie jest mu ona obojętna. Pewnego popołudnia, podczas rodzinnej herbaty w salonie, Herr Kuhl wkroczył z workiem kartofli i uczynił dwa dramatyczne gesty: jednym - rzucił worek na podłogę, drugim - odsłonił spod poły marynarki pierś, broczącą krwią. A pierś mu broczyła