błądzą Szewcy z I aktu jak głodne hieny. Czasem kładą się lub siadają na ziemi - w ruchach ich widać pierwotne umęczenie nudą i brakiem pracy. Często drapią się i drapią jedni drugich w plecy. Na lewo stoi u drzwi Strażnik, zupełnie normalny, młody, byczy chłop w zielonym mundurze. Co chwila rzuca się na któregoś z Szewców i mimo oporu wywleka go przeze drzwi, po czym zaraz<br> prawie władowuje go na powrót<br> STRAŻNIK<br> wskazując w głąb sceny ręką<br>Jest to sala programowego bezrobocia w celu udręczenia osobników żądnych pracy. Witraż ten<br> wskazuje w głąb<br>przedstawia właśnie na złość błogosławieństwa pracy zarobkowej. Więcej nic