dzień ścieżki między domem, chlewem i oborą - tak myślał. W sam raz na jedną babę. Podróż rozpoczynał rano i mógł być na miejscu po południu, ale w połowie drogi miał knajpę. Dokąd się nie wybrać, zawsze przy drodze stoi jakaś knajpa jak nagroda za ciszę i bezruch domu.<br>Przywiązywał konie, rzucał im parę garści siana i szedł pić, a że wszyscy go znali, to zawsze znajdował się jakiś wróg. Pod wieczór ci trzeźwiejsi wyrzucali za próg dwóch splecionych mężczyzn. Ci padali w błoto albo kurz, próbując dobrać się sobie do wrażliwych miejsc, zmusić się nawzajem do odczucia jakiegoś bólu. Potem Kościejny