że moja życiowa droga rysuje się prosto i bez meandrów. Z nowym nazwiskiem w nowe życie! Piszczyk umarł, niech żyje Piszkowski!<br>W niczym nie chciałem wyzywać losu: pragnąłem być dobrym pracownikiem, dobrym ojcem i najlepszym mężem, jeżeli tylko Renata tego zechce. A nie wątpiłem, że nareszcie zechce. Zaraz po pracy rzucałem się po zakupy w kolejki, wracałem z pełną siatką, gruntownie sprzątałem pokoik i czekałem na Renatę z kolacją. Gdy się jej czasami doczekiwałem, odczuwałem prawdziwą radość, choć najczęściej była roztargniona i zupełnie nie doceniała moich wysiłków.<br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br>Wróciłem do domu, by przemyśleć sprawę. Teraz zarysował mi się cały ogrom katastrofy. Gdzie ja