się całej trójce. Kobieta ze srebrną strzechą zawołała:<br> - Jaki rezolutny chłopiec!<br> - Miły chłopiec - potwierdził jegomość w tyrolskim kapelusiku, którego Paragon ochrzcił krótko: "Tyrolczyk".<br>Paragon pchnął mocniej wózek, który teraz potoczył się lekko po drodze opadającej ku jezioru. Wnet wjechał na dziedziniec plebanii.<br>Było tu cicho i chłodno. Dwa olbrzymie kasztany rzucały cień na oplecione dzikim winem mury. W gęstwinie gałęzi pogwizdywał kos.<br>Na turkot wózka z okna wychyliła się gospodyni księdza proboszcza. Jej blada, niemal woskowa twarz odbijała na tle ciemnej ramy &lt;page nr=103&gt; - Przyjechali goście! - zawołała w głąb pokoju.<br>Paragon zaczął zdejmować walizki. Gdy chwycił leżący na samym spodzie brezentowy worek, ugiął się