prezentacji obszaru "obczyzny". W ten sposób rodzi się wizja świata "niedorzeczywistego", to znaczy naznaczonego jakimś zasadniczym brakiem sprawdzalnej konkretności. Są to zresztą reguły poetyki, których świadomość miał już Mickiewicz, gdy pisał "Epilog" <hi rend="italic"> Pana Tadeusza</> będący także jakby pierwszym wykładem zasad artystycznej kreacji świata w literaturze emigracyjnej. Wspomniane tu jakości muszą rzutować na wyobrażenie wewnętrznej odmienności tego nurtu polskiej literatury. Proszę też pamiętać o takich czynnikach różnicujących oba nurty, krajowy i emigracyjny, jak odmienny skład pokoleniowy środowisk pisarskich, w wypadku emigracji znacznie przecież zwężony, jak różna w czasie trwałość wzorców tradycji literackiej, czy wreszcie niezgodność rytmów doświadczania historii. W kraju jest to