to myśliciele i pisarze starożytności chrześcijańskiej, prawowierni i uznani za takich przez Kościół. Druga połowa IV w. rozpoczyna okres, który można nazwać złotym wiekiem Ojców Kościoła. Jednocześnie w tym stuleciu ma miejsce zmierzch elit pogańskich. Wszyscy Ojcowie Kościoła tego okresu reprezentują pewne cechy wspólne: pochodzili z elity społecznej, wykształceni w rzymskich szkołach publicznych - w atmosferze chrześcijańskiej i jednocześnie w kulturze hellenistycznej. Bardzo często zaczynali od kariery świeckiej. Na Wschodzie prawie wszyscy byli profesorami, na Zachodzie zajmowali na ogół stanowiska urzędniczo-prawnicze, często byli retorami. Wszyscy przeżywali w pewnym momencie swego życia nawrócenie w teologicznym tego słowa znaczeniu (jako wezwanie do doskonałości