Przyjęli jezuici wszystko to, co w renesansie było żywe i kontynuowane - zarówno misteria i moralitety, jak tragedie humanistyczne i tzw. komedie uczone. Było też miejsce dla intermediów ludowego pochodzenia i dla dialogów właściwych (rozumianych jako scenariusze widowisk dysputacyjnych). Nieraz zresztą trudno z zachowanych materiałów odtworzyć repertuar - materiały do teatru jezuickiego są stosunkowo bogate, ale często zawierają tylko ślady wiadomości, niedokładne określenie gatunku dramatycznego.<br>Pierwszy interesujący nas tu okres teatru jezuickiego trwa do 1599 r., to znaczy do wprowadzenia ustawy szkolnej (Ratio studiorum), która regulowała przepisami między innymi kwestie organizacyjne i artystyczne teatru. Pod koniec wieku jęli jezuici pisać własne poetyki, które