uprzejmość Huberta zelżała nieco. Marylka odetchnęła. <br>Od rzeki szedł chłodniejszy powiew, zapach wody i siana. Trawniki, na które zachodzące słońce rzucało długie smugi światła, nabrały gorętszych barw, a biel schodów i balustrad odcięła się wyraźnie od złotej zieleni, rzeka połyskiwała, a ptaki krzyczały ze zdwojoną energią. <br>Po tamtej stronie rzeki sad Gabrieli zbudził się z upalnej drzemki i pracowicie wlewał soki w dojrzewające na drzewach owoce.<br>Matka Huberta opowiadała o tym, że cały dzień jest coś do czynienia w ogrodzie. Zawsze za mało jest rąk do pracy i gdyby nie to, że Hubert musi wypocząć po trudzie roku szkolnego, to nie