wstać. Muszę siąść przy oknie - podniósł ciężko głowę.<br>- Lepiej leż, odpoczywaj. Nie możesz teraz chodzić.<br>- Pomóżcie mi wstać! - krzyknął histerycznie.<br>To się nazywa dar przekonywania! Matka czym prędzej przystawiła fotel do okna, a ojciec, chwyciwszy Zygmunta pod ramię, pomógł mu się podnieść.<br>- Chcę zostać sam. Możecie wyjść? - poprosił już spokojniejszy, sadowiąc się wygodnie w fotelu.<br>- Dobrze, synku, tylko się nie denerwuj. Posiedź sobie, odpocznij, a my pójdziemy do kuchni. Jak będziesz czegoś potrzebował, to zawołaj.<br>Rodzice rakiem wycofali się z pokoju.<br>Nareszcie spokój. Zygmunt otworzył szerzej okno, pozwalając, by suchy, bezduszny żar owionął mu twarz. Zbierało się na burzę. Ku swojej radości