poczuła coś małego i kłującego. Ze zdziwieniem spostrzegła, że to pędy roślinności, która z coraz większą prędkością pokrywała sobą umarłe miasto. Życie wybuchło wokół, a pierwszym tego znakiem był świergot ptaka, który przyleciał tu ze starego parku. Znaczyło to, że dawny zakurzony park miejski był teraz wolny, że niedługo już - sądząc po postępach przyrody w tym miejscu - połączy się ze świeżo wyrosłym lasem.<br>- Pięknie, prawda? Nie zostanie po was żaden ślad, potwory. - To już nie był ten cichy szept, lecz nienawistny syk. - Kiedy dokończę dzieła, nie będzie tu niczego, co przypominało by waszą obecność. Nie zasługujecie na istnienie!<br>*Kupiłam sobie numer