opory przy przyjmowaniu go w poczet Stowarzyszenia Twórców Ludowych. Dużo czytał, szkicował, obmyślał każdy szczegół, a nawet w lustrze obserwował samego siebie, aby trafnie oddać w rzeźbie ciało ludzkie. Jaśkowe rzeźby nie mają nic z udawanych imitacji ludowego prymitywu, ani też nie są biegłymi tylko kopiami klasycznych wzorów profesjonalnej rzeźby sakralnej, lecz wyrażają jego własne zmaganie się z faktem cierpienia i zła oraz twórcze poszukiwanie pełnej formy artystycznego wyrazu. Warto może dodać, że Jasiek był także pomysłowym i solidnym stolarzem, co poświadczają wykonane przez niego meble w stylu podhalańskim. I one mają wyraźną "pieczęć" jego poszukiwań i długich <dialect>"przemyśliwań"</> nad służebną