o mnie wiesz.<br>Przechodzę szybkim krokiem przez pokój i wychodzę trzaskając drzwiami.<br>Idiotka!<br>Janka miała wielkie szczęście w uzyskaniu pozwolenia gry na pianinie. Tym razem obeszło się bez uciekania się do Berlina, a nawet landrata, gdyż działo się to akurat w okresie, gdy zahlmeister i leutnant pozostawali pod &lt;page nr=166&gt; silnym wrażeniem salomonowego wyroku landrata w sprawie schodków. Gdy Janka złożyła petycję, owi dwaj mężowie kłaniali się przed sobą przez dobre piętnaście minut i mówili do siebie:<br>- Jeżeli pan nie ma nic przeciwko, to i ja nie.<br>Trwałoby to Bóg wie jak długo, gdyby Janka, która była przy tym, nie zawołała wreszcie ze