na moment głowę proboszcza, łypiącego sowizdrzalskim okiem zza siedmiu dymów. Nie wiedział Hans, że płatki jajka należy topić w barszczu i łyżką je ratować od zatonięcia. Brał je na widelec, kruszące się, każdy kolor sobie. <br>Po sznyclu służąca przyniosła herbatę. Była bez smaku. Stary Szubadko podrypciał do siebie. Hans został sam. Wstał i podszedł do bufetu. Franc wydawał mu złotówki, usiłując je wygładzić. Podał mu rękę. Obaj potrząsnęli głową. Tak najlepiej. To też mowa. <br>Mijał domy, ogródki, mijał kamienice. Chwytał narzucające się wrażenia, byle tylko nie myśleć w kółko o... Drzwi kościoła były szeroko otwarte. Ludzie szli wolno po chodniku, jak