przyjacielowi o moich przedślubnych obawach. Napisał mi, że: "mam się nie bać, bo to nic nie boli. Tylko żeby życie nam się ułożyło". Ile dobrego uczynił tymi słowami, pewnie nie daje sobie z tego sprawy. Pewnie, że to nie boli, nie obawiam się samego ślubu i konsekwencji magicznego "tak", tylko samego przyjęcia i zachowania rodzinki. Jakoś to będzie, zobaczymy &lt;emot&gt;:)&lt;/&gt; Dosyć marudzenia!.&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;Dziś mój ślub&lt;/&gt; <br><br>Nadszedł ten wielki dzień. Dziś zostanę żoną. Nierealne jest dla mnie to wszystko, co się dzieje. Stres, nerwy? Chyba już nie. Raczej uśmiech na twarzy i dreszczyk emocji. Wszystko przygotowane. Rodzinka przyjechała. Nie zdawałam sobie sprawy, że