poczekać na ławce w parku. Spacerując alejkami wśród rozłożystych kasztanów dojrzałem dwie ławeczki na których nikt nie siedział. Usiadłem więc na jednej z nich i zacząłem przemyśliwać jaką strategię należy podjąć aby wszystkie badania zakończyć maksymalnie szybko i najmniej się przy tym fatygując. Jednakże nie było mi dane przebywać w samotności gdyż już po kilku minutach zasiedli dwaj ubrani w piżamy żołnierze. Spojrzawszy na nich kątem oka dojrzałem, że jeden z nich ma blizny pooperacyjne na lewym policzku oraz gruby lekko zakrwawiony opatrunek na oku. Ponieważ ławeczka, na której usiedli znajdowała się dość blisko słyszałem wyraźnie o czym mówili. <br>Ranny żołnierz