rano, że ma krzywy nos. Może to go przejęło?<br>Nikt mu nie odpowiedział, począł więc mierzyć wielkimi krokami podłogę. Powiedział jeszcze do Zygmunta:<br>- Mnie coś takiego nie spotka. Moje żądania od życia są skromne i osiągnę je łatwo.<br>Ucichł płacz Felicji. Student nalał sobie herbaty i po pijał w zadumie, sapiąc po każdym łyku. Zygmunt zbliżył się do matki.<br>- Wykombinowała mama ten kuferek?<br>- Jaki kuferek znowu?!<br>- No, ten, drewniany, co go mam wziąć do wojska.<br>- Nie zawracaj głowy, jeszcze masz czas!<br>- Mama to zawsze odkłada wszystko na ostatnią godzinę!<br>- Idź do cholery, nie denerwuj mnie. W porę mi z tym kuferkiem