schizofreników", artykuł zaś kończono informacją, że z powodu choroby sprawca nie poniesie odpowiedzialności karnej. Innym schematem pokazywania chorych było przedstawianie ich jako osób godnych pożałowania, dziwacznych, wzbudzających odrazę. Szczegółowa analiza udowodniła, że dla autorów ważniejsza jest sensacja niż informacja. W gronie osób, które nie potrafiły znaleźć pejoratywnego określenia innego niż "schizofrenia", znalazły się osoby świeckie i duchowne, osoby piastujące wysokie stanowiska, wybitni publicyści, którzy - wydawałoby się - powinni mieć bogate słownictwo.<br><br>Zanim w III Rzeszy przystąpiono do mordowania osób upośledzonych umysłowo lub chorych psychicznie, prowadzono działania przygotowujące społeczeństwo - np. dzieci w szkołach na lekcjach matematyki liczyły, ile kosztuje utrzymywanie tych "nieproduktywnych" osób