sklepie pani Szeliskiej.<br>Później ojciec rozmawiał z konduktorem, który przysiadł się do nas po sprawdzeniu biletów, a ja wyszedłem na tylny pomost małego wagonu.<br>- Tylko nie wychylaj się! - usłyszałem za plecami.<br>Stałem na pomoście, trzymając się metalowej poręczy i patrzyłem, jak pod deskami miga ziemia wzdłuż torów. Biegła tam wydeptana ścieżka. Zrobiło się cieplej, tylko od lasu wiało chłodem, jakby leżał gdzieniegdzie śnieg. Stałem osłonięty od wiatru i słońca. Mimo przestrogi ojca wychylałem czasem głowę zza wagonu i czułem na twarzy zimny pęd.<br>Kiedy wróciłem, konduktor jeszcze rozmawiał z ojcem.<br>- Za Niemca, panie, wiadomo było, kim kto jest. Czy nie mam