na ulicy dopiero.<br>- Rany boskie! - mruknął obcierając chustką twarz i szyję. A to heca! Jak mysz się spociłem.<br>Szretter milczał idąc długim, wyciągniętym krokiem, z rękoma w spodniach, pogwizdując. Szli olszynowym zaroślakiem, ścieżką, która poprzez nierówny, dziki teren biegła przy brzegu Śreniawy. Cień tu panował. Pachniało wilgocią. W niektórych miejscach ścieżka rozmiękła była jeszcze po wczorajszej wieczornej ulewie. W zaroślach głośno świergotały ptaki. Na drugim brzegu kąpało się kilku nagich wyrostków. Krzycząc i popychając wdrapywali się na rozłożystą wierzbę i stamtąd skakali do wody.<br>- Jurek! - odezwał się Felek.<br>Szretter szedł ścieżką pierwszy, ciągle przez zęby pogwizdując.<br>- Czego?<br>- Jak myślisz, wykituje? - Nie