kadry naukowej zdolnej zapewnić dalszy pomyślny rozwój tej dyscypliny.<br>U podłoża takiego stanu rzeczy spoczywa wiele przyczyn. Główna to niewątpliwie słaby poziom metodologiczny prac z zakresu nauk pedagogicznych, w oparciu o które toczył się proces kształcenia pedagogów. Wieloletnie uprawianie spekulatywnych dywagacji zamiast rzetelnych badań i hołdowanie kwiecistej frazeologii zamiast naukowej ścisłości i rzeczowości musiało dać takie efekty. Zaniedbanie w takim klimacie metodologicznej problematyki badań pedagogicznych nie pozostało także bez szkodliwego wpływu. Wadliwe ustawienie programu studiów pedagogicznych, w których zdominował kierunek praktycystyczny przy braku nacisku na teorię, dopełniło reszty. Jeśli nadto zważymy, że kandydatami do doktorskich stopni z pedagogiki są nierzadko przedstawiciele