umiłowanego miasta. Rozsłoneczniony majestat Piazza di Spagna, cienisty spokój ogrodów Watykanu, życzliwy gwar targów kwietnych przy Piazza dei Fiori, chłód marmurowych sal Villa Borghese i Kapitolu - przywracają mu utraconą równowagę ducha. Uzdrawiające słońce rzymskie oczyszcza go z bolesnego katzenjammeru po przejściach warszawskich. Nie dociera tu wrogi wrzask rozhulanej galerii szlacheckiego sejmu. W arystokratycznych pałacach książąt Doria, Pamfilich, Braschich i Buoncompagnich prowadzi się po dawnemu wykwintne intelektualne rozmowy. Po dawnemu słucha się natchnionych improwizacji poetyckich śpiewaczki Marii Magdaleny Morelli, zwanej Corillą Olimpiką. Wśród ciszy starorzymskich pomników przy via Appia nabiera się błogiego przeświadczenia o znikomości i śmieszności wszelkich doczesnych hałasów.<br>Ks. Stanisław