górę i na boki...<br>Ranny leżał nieruchomo. Jagiełło gmerał w resztkach lustra dobierając foremny kawałek.<br>Z kątów podnosili się ludzie. Obok załomotał wybuch: sprawdzali sąsiednie piwnice.<br>"Skończone. Skończyła się najdłuższa godzina w życiu" - pomyślał Jerzy i automatycznie spojrzał na zegarek. Stał. Instynktownie przyłożył tarczę do ucha i usłyszał cichy szelest sekund. A więc szedł. Od czasu gdy wylądowali w tej piwnicy, minęła może minuta - dwie...<br>- Chodź tu, Jerzy! - usłyszał za sobą szept Zygmunta. Dowódca siedział w kącie oparty plecami o ścianę. Słysząc kroki kolegi podniósł do góry twarz. Jerzy cofnął się. Wysoki, krwawy, rozorany gdzieś pod brwią guz zasłaniał jedyne oko