się przy pomoście, uniósł dłoń do oczu i zakrzepł na chwilę w tym ruchu pełnym wyczekiwania. Wyglądał jak ktoś, kto zabłądził i nie wie, dokąd iść.<br>Nagle szybkim ruchem złożył gazetę, odwrócił się i przyspieszonym krokiem skierował się do kawiarenki. Wszystkiego mogli spodziewać się nasi detektywi, ale nie tego. Przed sekundą zdawało im się, iż za chwilę zniknie w przybrzeżnym sitowiu, jak znikał w podziemiach zamku. Tymczasem wielki Marsjanin najzwyklej w świecie wszedł do kawiarenki, minął kilka barwnych parasoli i - o dziwo! - usiadł sobie spokojnie w najdalszym i najbardziej ocienionym kącie. To nie mogło zadowolić naszych Sherlocków Holmesów. Było zbyt codzienne