ciąg decyzji optymalnych dotyczących wyboru podzespołów parametrów &lt;gap&gt; ma tę właściwość, że niezależnie od początkowego stanu X i początkowej decyzji &lt;gap&gt; pozostałe decyzje &lt;gap&gt; muszą kontynuować "politykę" optymalną ze względu na stan X wynikający z pierwszej decyzji &lt;gap&gt;. Stan - &lt;gap&gt; - na dowolnym stopniu j (rys. 4.20), są na ogół wektorami. Zastosowanie programowania dynamicznego do selekcji parametrów pozwala na wybór tych z nich, które mają maksymalną skuteczność. Niech &lt;gap&gt; będzie zespołem (zbiorem) P możliwych parametrów oraz &lt;gap&gt; pewnym podzespołem z N możliwych podzespołów parametrów wybranych po j stopniach, a &lt;gap&gt; reprezentuje pewien parametr w przestrzeni &lt;gap&gt;. Dla każdego - w p-tym stopniu, podzespół (podzbiór) &lt;gap&gt; jest wyznaczony następująco:<br>&lt;gap&gt; <br>gdzie &lt;gap&gt; jest podzespołem