pieśniowym (Allegro agitato) z tekstem pierwszej strofy sekwencji ­ Dies irae, <br>dies illa (zob. prz. 26). Integrując tę część i w ogóle cały cykl, powraca w <br>zmienionym nieco kształcie (Allegro) w wersie Confutatis maledictis (s. 13-14) <br>oraz końcowej, dodanej zapewne w tym celu, części Libera me...de morte ze strukturą <br>semantyczną Dies irae, dies illa (a więc z konsekwentnym przestawieniem wyrazów, <br>tekst liturgiczny w Libera me brzmi bowiem: Dies illa, dies irae) ­ Allegro <br>fuoco, swojego rodzaju finale mszy (s. 30, prz.149). Z dramatycznie opracowanym, <br>cytowanym wersem Confutatis maledictis, kontrastuje pełna naiwnej prostoty Lacrimosa <br>(Andante mesto s. 14-15).<br> Msze polskie