własny precyzacji sensów komunikacyjnych swych utworów. Pomijam tu postawy twórcze czyniące z eliminacji czynnika racjonalnego w sztuce religię niemal, nie dlatego, że w gruncie rzeczy eliminacja taka jest przeważnie tylko pozorna, lecz dlatego, że nie ma to żadnego odniesienia do twórczości Skupniewicza. Artysta ten ceni sobie, jak się zdaje, możliwość semantycznej interpretacji jego obrazów, chce wyposażać je w określone znaczenie dające się przełożyć na poetycko-filozoficzną metaforę. Z drugiej strony jednak można by przyjąć, że Skupniewicz jest artystą, który z pełną świadomością prowokuje powstawanie w swej sztuce znaczeń, których zakresu nie uświadamia sobie jasno. Łączy - jak się wydaje - w swych obrazach